طرح استفاده از روکش باز برای اولین بار توسط شرکت اشتایگر در سال ۱۹۹۹ با ارائه اولین ماشین تخت باف تمام اتوماتیک مدل وستا شد. این ابداع نتیجه حذف پل یا بازوی ارتباطی است که دو قسمت (جعبه بادامک) یک روکش را در دو بستر سوزن به هم وصل می کند. در این صورت دو جعبه بادامک میتوانند بطور مستقل از هم عمل کنند. از مزایای این نوع روکش عبارتند از
امکان تغذیه مستقیم نخ از بوبین نخ به نخبر بدون نیاز به تغذیه نخ از سمت راست و چپ ماشین بافندگی در این صورت بمقدار زیادی از کشش ورودی نخ کاسته می شود
امکان موتوریزه کردن حرکت نخبر ها توسط موتوری که در انتهای ریل نخبر نصب می شود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر